Wieczór w świetle świec.

Dziś, po raz pierwszy tej zimy udało mi się odczuć, co to znaczy dłuuugi wieczór :) Taki który ciągnie się od piątej i chyba nigdy nie skończy ;) Och, jakże potrzebowałam takiego relaksu...! Wczoraj miałam przywilej popracować z domu - pod tym względem (i pod każdym innym też - wykluczając jedynie te 3-godzinne dojazdy...) mam po prostu wspaniałą pracę :) I od wczoraj tryskam fenomenalnym wręcz humorem :))) Zaoszczędziłam wczoraj 3 godziny z życia, nie tkwiąc w aucie lub tramwaju, odebrałam córcię z przedszkola i całą drogę do domu gadałyśmy i śmiałyśmy się do siebie jak do sera :) Już na schodach przedszkola Liwka krzyczała radośnie: weekend! :))) Odbierając ją, zastałam ją u pani psycholog - nasze przedszkole ma psychologa i logopedę, i panią od gimnastyki... Liwka ulepiła u niej z plasteliny fenomenalnego "kamelona"*. Pani psycholog powiedziała, że Liwka jest taka pogodna i radosna. Nic więcej nie potrzebuję, żeby poczuć się najszczęśliwszą mamą na świecie :)))

Siedzę na kanapie, a obok mnie Marysia :)

Świeczniki: IKEA, świece adwentowe: Lidl, szyszka: Pinus ponderosa, anioł: prezent :)

Plan na dziś: sprzątanie garderoby i pokoju na dole odfajkowany :) Resztę dnia umilałam sobie zapalając świece, które nie zdążyły wypalić się w czasie adwentu.Te koronkowe świeczniki są zachwycające i wcale nie takie kosztowne ;) I tak... co bardziej spostrzegawczy dojrzą napis "Aluplast" na ramie okna. :/ To szczegół, który powinien spędzać mi sen z powiek, ale prawdę mówiąc, sama przestałam już go dostrzegać ;) Niestety, folie z okien nie zostały zdjęte zaraz po montażu i stopiły się dosłownie z plastikiem okien w jedno. W zasadzie, zamiast pisać bloga, powinnam teraz skrobać żyletką albo innym wihajstrem ramy w piętnastu oknach :))) Ale chyba pomyślę o tym jutro ;)))

No bo jutro mogę przecież wszystko :) Dużo łatwiej z takim podejściem jest żyć, prawda? Wiedząc, że wszystko zależy tylko od nas :))) Można przesiedzieć tydzień na kanapie zbierając siły, aby potem ruszyć zdobywać świat i spełniać marzenia z impetem bomby wodorowej :))) I tak niesamowicie jest mi żal tych ludzi, którzy wegetują w przekonaniu, że nic nie zależy od nich... że już urodzili się pod czarną gwiazdą... czekających na szczęście i na uśmiech losu, które nie przyjdą nigdy, bo przecież najpierw trzeba uśmiechnąć się do siebie w lustrze..

 

 I czy w końcu i u nas mógłby popadać już w końcu ten śnieg???

Podstawka pod świece: kawałek panela podłogowego :)))

I oto nadeszła dalsza część wieczoru, ta, kiedy dzieci już śpią, a rodzice mają przed sobą jeszcze parę godzin... tylko dla siebie ... :))) Tylko dlaczego jest już 21:38???



*kamelon - kameleon