Ściska w dołku coraz gorzej, łomójboże

ściska w dołku
coraz gorzej
łomójboże
żurawina
nie pomoże

No. To by było na tyle w temacie zapalenia pęcherza, które trzyma mnie już 2 tygodnie. Pewnie powinnam siedzieć w domu przez tydzień, żeby to wygrzać... a ja nawet u lekarza nie byłam. I mam ósemkę rwać, bo mi podobno jakiś nerw uciska i dlatego mnie ucho i patrzałka boli... Ale chyba odpuszczę sobe tą kosztowną i wątpliwą przyjemność i zostawię to napoświętach ;)))

Szlajam się po lekarzach od sierpnia i już mnie to śmieszyć zaczyna: od lekarza rodzinnego do laryngologa, od laryngologa do neurologa, od neurologa na dwa rezonanse i znów do neurologa, który odbija piłeczkę z powrotem do laryngologa, który kieruje mnie mnie do alergologa i dentysty ;))) (w międzyczasie miałam też skierowanie do okulisty i na badanie słuchu ;)) I wiecie co... jakbym od razu poszła do tego drugiego laryngologa, którego nota-bene polecała mi sąsiadka, to pewnie uniknęłabym tych wszystkich rezonansów i stresów z tym związanych. Ale… co Cię nie zabije to Cię wzmocni ;) Całą resztę lekarskiej hołoty odpuszczam sobie z wielką ulgą, ósemkę wyrwę (może) po nowym roku (no przecież od razu podejrzewałam, że to pewnie od zęba mam te problemy z bólami głowy)… i... i jakoś to będzie ;) Byle do przodu ;)))

Ale za to wino porzeczkowe wyszło nam takie, że pili nawet tacy… co nie piją ;)))

Matce kupiłam na Mikołaja termofor z napisem „Najcieplejsza babcia na świecie” i dopiero wtedy sobie przypomniałam… że rok temu poinformowała mnie, że Mikołaja nie obchodzi. Nie pojmuję jak można tak odwrócić się 4 literami do jedynej wnuczki… i jeszcze później pleść coś na temat „ukochanej wnusi”. Hipokryzja mojej matki powala mnie na ryjek… Nawet nie o żadne prezenty tutaj chodzi, tylko o to zwyczajne ciepło rodzinne, jakieś wspólne spędzanie czasu… Głupiego czekoladowego Mikołaja za 3 złote w sreberku, uścisk wnuczki z babcią, ciepło rodzinnego gniazda… … Ale tego ciepła nie ma już w mojej rodzinie ze strony matki od bardzo dawna… Ale co tam… zbudowałam sobie sama własne gniazdko i w nim się będę grzać, a co : )))

Stefan Dziki Kot wrócił po tygodniu do domu z ranami kłutymi po pazurach, poszarpanym uchem i futerkiem i ogólnie obolały i wściekle głodny. Przyniesiono go na rękach w najmniej oczekiwanym momecie niedzielnej imprezy :))) Zażarł tyle, że taka ilość karmy mięsnej, kanapek z pasztetem i zupy pomidorowej nie pomieściłaby się chyba w normalnym kocie (Stefan uwielbia pomidory, najlepiej na surowo, ale pomidorówką też nie pogardzi) i rezyduje na pokojach :))) Tak cieszę się, że wrócił!!!

Niestety, Marysia nie wróciła… W pewnym momencie ilość kociej populacji spadła drastycznie ze sztuk 9 na 3 (trzy małe kotki znalazły nowe domki, a jeden to nawet pojechał do Bochni!), ale teraz znów jest zbilansowana ilość sztuk 4 ;)

Bardzo spokojny ten nasz mikołajkowy weekend, aż za spokojny... Wczoraj jeszcze piekłyśmy z Liwką na wieczór cynamonowe ciasteczka dla Mikołaja :))) Rano Liwka zastała nadgryzione przez Świętego ciastko, wygryzioną w paru miejscach marchewkę (przypuszczalnie Rudolf) oraz opróżnioną szklankę mleka. Kocham jednak także weekendy takie, jak poprzedni - pojechaliśmy do trojaczków szwagra na Śląsk, a w niedzielę była impreza na Skarpie - po takim weekendzie wracam do pracy z akumulatorami naładowanymi pozytywną energią po samiuśkie brzegi :))) I nie straszne mi już półtoragodzinne dojazdy do pracy, ani śnieg czy mróz ;) Bo wiecie… ostatnio wszystko jakieś takie piękne jest, choć zmęczona bywam okrutnie...  A odpocząć też od czasu do czasu trzeba ;)

Na zewnątrz już ciemno, na drzewach przecudny szron, a mgła ma nam towarzyszyć przez parę następnych dni... Uwielbiam ten grudniowy czas :)))

Linkin Park "My December" (klik)