Life under construction :)))

13.06. Dziś ruszyłam diabelską machinę, której nigdy ruszać nie chciałam...
Nie chciałam się plątać w żadne stare zawiłości rodzinne, odszukiwać brata, którego nie znam... Ale muszę.
Najgorzej zrobić pierwszy krok. Dziś pierwszy krok zrobiłam.
I czekam na lawinę ;-P

A ponieważ znów tak strasznie wzięło mnie na wspomnienia... i na tęsknotę za blogiem na Interii i za Irlandią... kiedy zaczynałam swoje własne "life under construction"... to sparafrazuję moją pierwszą, a raczej sorry, drugą notkę ze starego bloga, tak, jak napisałabym ją teraz, po 10 latach doświadczenia ;) Bo pierwszą notkę napisałam prawie dokładnie 10 lat temu, 07.07.2006r:

Moje życie jest "under construction". Mówiąc szczerze, po prostu wzięłam swe życie w swoje ręce i sama nim zarządzam. Od dawna. Nikt nie mówi mi już co mam robić. Jeśli robię coś, co ktoś mi sugeruje, oznacza to, że uważam to za słuszne. I tu mała zmiana: czasami jednak robię coś wbrew własnej woli. Bo myślę, że powinnam. Że tak wypada. I skręca mnie od środka, a moja dusza krzyczy z bólu... i zazwyczaj kończy się to źle. Dlatego nauczyłam się ufać swojemu instynktowi i przeczuciom. Szóstemu zmysłowi. Czasami podświadomość próbuje nas ostrzec przed popełnieniem błędu... I ciągle uczę się żeby wsłuchać się w siebie. W swoje najgłębsze ja, które najlepiej wie, co dla nas najlepsze :)

Wyprowadziłam się z domu dość gwałtownie. Jedynaczka, ukochana córeczka mamusi i tatusia, nagle przeszła "na swoje" ponad 2 tys. km od domu i od tej pory mogla liczyć już tylko na siebie i swojego mężczyznę. Poradziliśmy sobie i teraz mieszkamy razem w naszym wymarzonym domu. Dziwne, ale okazało się, że mamy dość dobrze poukładane w głowach. Milo :)

Rację ma chyba Peja, który mówi: "Za to życie ku...skie miej do siebie pretensje." I tylko do siebie.

Wciąż wierzę, że to my kreujemy swoje życie, małymi kroczkami dochodzimy do celu. Nikt nie zrobi niczego za nas. Jeśli chcemy, żeby świat uśmiechnął sie do nas, sami musimy uśmiechnąć się do niego. A czasami nawet chodzić z bananem na twarzy i wyszczerzonymi w uśmiechu zębami przez całe miesiące, zanim otrzymamy mały uśmiech od losu. Każdego dnia pracujemy na siebie i na naszą przyszłość.

Dlatego nóż mi się w kieszeni otwiera, kiedy ktoś próbuje wmówić mi, że na nic nie mamy wpływu. Że nic nie zależy od nas. Bzdury :)

Moje życie jest wciąż under construction :) Jakiś tam szkielecik już mam ;) Fundamenty są. Będzie dobrze :)

PS: Przepraszam za brak odpowiedzi na komentarze w poprzedniej notce. Czasu nie ma… Tak intensywnie konstruuję to swoje życie, że zapominam, że czasami trzeba odpuścić ;)))