Przed-wigilijny czas, czyli tona przemyśleń i zając bożonarodzeniowy ;)

Zapłaciłam  dziś ostatnią fakturę za prąd w imieniu mojego taty… Na 1.55 zł ;) Rozwiązałam umowę na dostawę prądu do działki w K. Opłaty za prąd to i tak 20 zł w skali roku… ale boję się, że kiedyś to wszystko się zawali… Stoi nieużywane, niszczeje, wystarczy ciężki, mokry śnieg  i drewniana konstrukcja może się poddać w walce z przyrodą. Wpisując imię i nazwisko taty, czułam się jakbym go wskrzeszała na tą chwilę, na ten około-wigilijny czas…  Z czasem pozostają tylko dobre wspomnienia. Czuję, jakby tata był ze mną, gdzieś obok. Czasem trudno uwierzyć, że wszystko dzieje się z jakiegoś powodu i ma swój cel. Że nawet jak dzieje się źle, to tylko po to, żeby później mogło się zadziać lepiej... Że błąd ma nas nauczyć jak odnieść sukces. I bez tych błędów, tego sukcesu by nie było... I ciężko przestać się szarpać, jak ryba uwięziona w sieci. Ciężko zawierzyć losowi. I wydaje się, że nasz pociąg już dawno powinien zatrzymać się na jakiejś stacji. A on wiezie nas i wiezie w dal a my... tak po prostu boimy się z niego wyskoczyć.

Jakoś tak wszystko nie tak u mnie ostatnio...

Opłaciłam ostatnie rachunki przed świętami.Choinka ubrana. Świąt nie czuję w ogóle. Jedyne o czym marzę, to wypocząć. Sylwestra nawet chyba prześpię, chociaż marzy mi się ognisko ;) Brak mi energii, entuzjazmu, optymizmu. Czuję się jak nie ja. Brak mi tej wiary w tą odrobinę magii, która pozwala znieść szarą codzienność.

A potem nagle mijam na ulicy głęboko upośledzonego chłopca wiezionego na wózku przez parę starzejących się rodziców. I uświadamiam sobie jakie mam szczęście w życiu, jak mi jest łatwo i prosto. Po płatkach róż po prostu. Bo nie walczę o każdy dzień, o każdą kromkę chleba dla dziecka, o każdy oddech. A przecież ludzie w życiu mają różnie.

I nie będę jak X., który chce mieć wymówkę, żeby jak najszybciej uciec po świętach od matki do domu.

I w tym roku po raz pierwszy udekorowaliśmy dom. W fioletowe światełka nad drzwiami i żółte na balkonie. Sopelki. A przedwczoraj robiłam zdjęcia królikom. U wszystkich na blogach: ciasteczka, choinki, u mnie zając. I to nie świąteczny, bo pasztetu z niego nie będzie ;) Żaden jeszcze nie zginął zjedzony przez człowieka. No jak można by skrzywdzić takiego zdziwionego słodziaka??? :)

Zając bożonarodzeniowy ;)

Co by jednak choć odrobię świątecznie było, to proszę, jakiś świąteczny akcent. Marzyłam o takiej latarence, wydawało mi się, że będzie kosztować majątek, a tu proszę 12 zł w Jysk ;)))

Bardzo bym chciała, ale już tu raczej nie wrócę z notką przed Świętami. Życzę więc Wam wspaniałych, ciepłych i rodzinnych Świat, odpoczynku i tej odrobiny magii, która czyni szarą codzienność odrobinę bardziej znośną ;)

Wesołych Świąt!