Szaro, buro i ponuro...

Dość długo mnie tu nie było i obawiam się, że wróciłam też tylko na chwilkę. Urlop w końcu kiedyś się skończy i trzeba będzie wskoczyć w codzienny kołowrotek, w którym brak czasu na takie przyjemności..... ale jesień zawsze nastraja mnie do pisania, więc nie wszystko jeszcze stracone ;) Dziękuję za komentarze: szczerze mówiąc, byłam  przekonana, że będę tu  teraz pisała tylko dla własnej przyjemności ;)))

Na polu szaro, buro i ponuro - jedno z najbardziej mokrych lat, jakie pamiętam. Ale i tak jest lepiej, niż w Irlandii, wiec nie usłyszycie ode mnie ani słowa narzekania ;)))

Tygrys wybył do Michała zakładać turbo do mojej kupety :))) Teraz będę jeszcze szybsza ;-P Więc mamy z Liwką chatę tylko dla siebie - gorzej, że zaraz będę zmuszona iść zapalić w piecu na ciepłą wodę, co już takie fajne nie jest, kiedy się nie ma drewna na rozpałkę :-/

 A że pogoda jest, jaka jest, dziś zabrałyśmy się z Liwką za pieczenie ciasteczek - pasuje ludziom pooddawać talerzyki z ciast przeróżnych, a że nie lubię oddawać pustego... ciacha nadadzą się znakomicie ;))) Strasznie dużo ostatnio piekę - zupełnie jak nie ja ;))) Doszło nawet do tego, że upiekłam własnoręcznie tort czekoladowo - waniliowy na 5 urodziny Liwki :)))

W urodziny puszczaliśmy w niebo lampiony szczęścia -  uciecha dzieciaków (i nie tylko :-P ) po prostu bezcenna :))) Następnym razem zamówię je na Sylwestra :)))

Na dużym zdjęciu Bolek. Kotów u nas w tej chwili co niemiara. Sztuk pięć + pies. Jakoś nie znalazły nowych domków. Każdy ma swoje własne koty i też chętnie by je wydał ;))) Tak więc przedstawiam Śnieżkę, Bolka i Pyśka ;)

No jak można się oprzeć takiej przeuroczej Śnieżce???

Chyba odzwyczaiłam się od pisania... słowa po prostu nie chcą się układać w jedną całość.Urlop super udany, choć odczuwam jeszcze spory niedosyt. Jak na razie byliśmy tylko w Kamionce. Zbyt krótko.... W poniedziałek Tygrys wydarł nas siłą za fraki z jeziora, bo żniwa, bo kukurydza, pojechaliśmy prosto do Rogowa stawiać dmuchawę, po czym wzięło i się rozpadało... Minął tydzień, a żniw dalej nie ma, a kukurydzy nikt nie chce kupić. Tak więc szczerze i do bólu odechciało nam się rolnictwa ;))) Żałuję, że nie zrobiłam więcej zdjęć w tej Kamionce, ale kto by myślał o zdjęciach, kiedy do jeziora praktycznie parę metrów, nad jeziorem plac zabaw, rowerki wodne, kajaki, piękna strzeżona plaża dla dzieci.... Coś cudownego :) Zapamiętam ten wyjazd do końca życia, fajne towarzystwo, super miłego właściciela, pyszne jedzenie i plażę zaraz za ośrodkiem - trzeba było przejść furtką koło boiska :)))  Mieliśmy jeszcze jechać do Zakopanego i dupa - pogoda straszna, codziennie ma padać. Więc po co tam jechać? Mam nadzieję, że nadrobimy to we wrześniu - bo nawet co poniektórzy zasiedziali w garażach przeciwnicy wyjazdów powiedzieli, że wypad w góry to można by przemyśleć ;)))  

 

 

Honda przygotowana do malowania ;)

Na koniec zostawiam parę ujęć ze Skarpy i uciekam palić w piecu ;)))