Poszło z dymem ;)

Są takie rzeczy w życiu człowieka, które są stałe jak kamień.

Inne przemijają jak dym. 

W sobotę rozpaliłyśmy z Liwką ognisko. 

Patrząc na płonące pozostałości po zimie... czułam, że i we mnie spala się coś jeszcze. 

Spala mocnym płomieniem i ulatuje jak dym.

Wiosna, nieśmiała jeszcze, a wraz z wiosną... nieśmiałe, ale wielkie zmiany.

Tej soboty spalały się nie tylko stare patyki i liście. 

Wywaliłam z głowy i spaliłam śmieci, rzeczy niepotrzebne w naszym życiu. 

A przede wszystkim w życiu mojej rodziny.

Mentalnie puściłam z dymem to, co odciągało mnie od tego, co w życiu najważniejsze.

Kocham zapach dymu!!! :)))

Nowe priorytety wyznaczone! :)

Jest mi teraz tak prościej, łatwiej.

To było jak szamański rytuał oczyszczania dymem ;)))

I pomyśleć, ile dobrego wyrządzić może jedno, małe ognisko :)))

A w zasadzie to: dwa. 

Bo my z Liwką w sobotę paliłyśmy aż dwa ogniska ;)

Oczyszczająca moc ognia...

Jak widać, nie tylko ja postanowiłam tego dnia rozpalić ognisko. 

Wieczorem pojechałyśmy z Liwką do Biedronki i widziałyśmy jeszcze wiele snującego się dymu z wielu ognisk. 

(jest to mój ulubiony fragment dolinki widocznej ze Skarpy) 

Dzień był tak piękny, że wyciągnęłyśmy nawet hamak i przedstawiam oto szczęście w hamaku ;)))

Tej soboty miałam jechać do mamy... ale było tak pięknie... i tak mało mam tej Skarpy mojej ostatnio, że zapłakałabym się chyba, gdyby przyszło mi stracić taki piękny dzień. 

I tęskniłabym za Tygrysem... 

Nie jestem w stanie być wszędzie w jednym czasie.

Nie jestem w stanie zadowolić wszystkich...

Nie jestem idealna... 

Ani chociaż nawet bliska ideału... 

Ale ten dzień pozwolił mnie, nieidealnej, naładować akumulatory na cały, ciężki tydzień pracy :)))

Dzięki Ci Skarpo, za ten dzień :)